Stan «Δεν εκπροσωπώ κανένα είδος μουσικής»

Του Χάρη Λεμπιδάκη

Το όνομά του είναι Στράτος Αντιπαριώτης, ανήκει στη νέα γενιά καλλιτεχνών και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, κρατώντας συνάμα χαμηλούς τόνους. Από ηλεκτρολόγος δίπλα στον πατέρα του στην Πάρο μέχρι τις χιλιάδες θαυμάστριες στην Αθήνα ο δρόμος δεν ήταν μεγάλος. Είχε όμως πολλές εκπλήξεις, τύχη και φυσικά πολύ ταλέντο. Βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο χώρο με τους κατάλληλους ανθρώπους. Τα τραγούδια του πιάνουν τον παλμό της εποχής. Στα όνειρά του δεν βάζει όρια. Του αρκεί η αγάπη του κόσμου και της οικογένειάς του.

Ποιος είναι ο στόχος σου ως καλλιτέχνης;

«Δεν βάζω πήχη στα όνειρά μου. Μικρά μικρά σκαλοπάτια ανεβαίνω και απολαμβάνω αυτό που χτίζω με μεράκι, ιδρώτα και σκληρή δουλειά».

Είναι υπέρβαση η φετινή συνεργασία σου με την Πάολα, τον Παντελή Παντελίδη και την Τάμτα;

«Είναι κάτι καινούριο και αποδείχτηκε σοφή αυτή η απόφαση. Δεν έχω εμπειρία από μπουζούκια και είχα ακούσει διάφορα για βεντέτες, κακό περιβάλλον, κόντρες… Συνεργάζομαι με εκπληκτικούς χαρακτήρες και φοβερούς συναδέλφους και χαίρομαι που είχα την τύχη στην παρθενική μου εμφάνιση σε πίστα να κάνουμε μεγάλη επιτυχία».

Τι διαφορετικό έχει το κοινό της Ελλάδας με το κοινό της ομογένειας;

«Στο εξωτερικό διψάνε για ελληνική μουσική και όταν πας να τραγουδήσεις σε ένα κοινό 3.000 ατόμων ανατριχιάζεις».

Πιστεύεις ότι εκπροσωπείς ένα συγκεκριμένο μουσικό ύφος;

«Κανένας δεν εκπροσωπεί κανένα είδος. Πιστεύω ότι υπάρχει η καλή και η κακή μουσική. Θέλω να κάνω ωραία, εύηχα πράγματα και να αρέσουν στον κόσμο».

Θα μπορούσες να τραγουδήσεις ένα κομμάτι του Φοίβου;

«Αν είναι ωραίο, ασφαλώς. Αυτό είναι το μαγικό στη δουλειά μας. Να τραγουδάς ωραία κομμάτια, που να έχουν πρόταση στον κόσμο, αλλά και ο καλλιτέχνης να μπορεί να διαφοροποιείται».

Πώς αποφάσισες να γίνεις τραγουδιστής;

«Ήταν ένα παιδικό όνειρο. Παρουσιάστηκε μια ευκαιρία στην Αθήνα πριν από τρία χρόνια μέσω ενός φίλου και κυνήγησα αυτό το όνειρο. Στάθηκα τυχερός που γνώρισα καλούς συνεργάτες και σωστούς ανθρώπους τη σωστή στιγμή».

Τα παιδικά σου χρόνια πώς ήταν;

«Ήμουν πολύ κοντά στην οικογένειά μου αλλά είχα και τα φιλαράκια μου. Μεγάλωσα στην Πάρο. Δούλευα από πολύ μικρός λόγω οικονομικών προβλημάτων. Να φανταστείς ότι όταν βγήκε η πρώτη μου επιτυχία Αν μου φτάναν τα λεφτά, δούλευα σε καφετέριες για να μπορώ να ζήσω.

Η επιτυχία σε άλλαξε;

«Έχω νοιώσει να χάνω τον εαυτό μου και να θέλω να αποτραβηχτώ από όλους και να μένω σπίτι για μήνες πολλούς. Αλλά υπήρχαν και υπάρχουν υποχρεώσεις που δεν μπορούσα να πράξω διαφορετικά».

Πισώπλατα μαχαιρώματα από συναδέλφους σου έχεις δεχτεί;

«Και ποιος δεν έχει δεχτεί. Και έχω απογοητευτεί, αλλά όλα είναι στο πρόγραμμα. Η ζωή είναι μια ρόδα που γυρνάει γύρω γύρω. Αυτοί που αδικούν θα το βρουν μπροστά τους. Δεν είμαι πάντως εκδικητικό άτομο. Η καλύτερη εκδίκησή μου είναι η επιτυχία».

Φοβίες έχεις;

«Φοβάμαι μήπως πεθάνω και δεν προλάβω να κάνω όσα έχω ονειρευτεί».

Οι γονείς σου είναι δίπλα σου σε όλα αυτά που βιώνεις;

«Είναι δίπλα μου και τους ευχαριστώ. Μακάρι όλοι οι γονείς να υποστηρίζουν έτσι τα παιδιά τους όπως οι δικοί μου. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτούς. Ο πατέρας μου είναι ο ήρωάς μου. Έχασε τον πατέρα του όταν ήταν 13 ετών και δεν το έβαλε κάτω. Είναι το πρότυπό μου. Έχει μια μοναδική διάθεση για ζωή».