Όταν η Τέχνη συνάντησε την πρωτοπορία στο πρόσωπο του Πάνου Γεωργουλιά

Από σήμερα 21 Ιουνίου και για τρεις μέρες ο χώρος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών θα φιλοξενεί τον χαρισματικό απόφοιτό της Πάνο Γεωργουλιά, καλλιτέχνη της tattoo fine artist, ο οποίος ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στην ΑΣΚΤ, στο 3ο εργαστήριο ζωγραφικής, αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτήν την έκθεση με έργα του, παρουσιάζοντας έτσι τη δουλειά του.

H έκθεση αποτελεί ένα πρωτοποριακό εγχείρημα για τον ελληνικό χώρο και μας φέρνει κοντά στις πτυχές , της τόσο δημοφιλούς τέχνης της δερματοστιξίας που γνωρίζει πρωτοφανή άνθηση τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα.

Ασχολείται με την δερματοστιξία για μια δεκαετία, σχεδόν, εκ των οποίων τα εννιά επαγγελματικά.

Το graffiti ήταν μια ακόμη αγάπη του από πολύ μικρός και υπογράφει έργα του, με την φράση polis decay.

Η λέξη decay στα ελληνικά σημαίνει αποσύνθεση, είναι μια λέξη που αποδίδει την γενικότερη σκοτεινή θεματολογία, που επιλέγει σε όλα σχεδόν όσα δημιουργεί. Αντιστοίχως έτσι ονομάζεται και το στούντιο όπου εργάζεται και χρησιμοποιεί μολύβια, ακρυλικά, λάδια σε καμβά και τατουάζ, πράγμα που δίνει την αίσθηση ότι ο χώρος του έχει διπλή συναισθηματική αξία, όπως ο ίδιος μας λέει.

Μια συζήτηση μαζί του αποδεικνύει την ευαισθησία του ως νέου καλλιτέχνη, που έχει δεχτεί επιρροές από κοινωνικά φαινόμενα και διεργασίες και έτσι διαμόρφωσε και τον προσανατολισμό του στην τέχνη που τόσο αγαπά.

Ποιες εμπειρίες τον καθόρισαν ως καλλιτέχνη στην τεχνική της δερματοστιξίας; Ποιες ήταν οι επιρροές που διαμόρφωσαν του στυλ του; Τα ταξίδια ανανεώνουν τις εμπειρίες του πάνω στην τεχνική του;. Τι πιστεύει ότι πρέπει να καθορίζει τον καλλιτέχνη του tattoo artist?

“Το βασικό μου ερέθισμα για την διπλωματική μου εργασία ήταν η επίσκεψη σε μουσεία εκληματολογίας, αλλά και τατουάζ όπως της Yokohama, του Οχάιο και του Άμστερνταμ, όπου δέρματα με τατουάζ, τα οποία είχαν παρθεί από άτομα που είχαν πεθάνει ή είχαν σκοτωθεί, γινόντουσαν εκθέματα εντός του μουσείου. Θέαμα που μου προκάλεσε μεγάλη ανατριχίλα και περιέργεια ώστε να με οδηγήσει στην έρευνα του project αυτού. Από την άλλη μεριά έψαξα και βρήκα ότι στις φυλακές, όπως σε αυτές της Ρωσίας κοντά στη δεκαετία του ‘1950-60, τα τατουάζ αποτελούν έναν σημαντικό κομμάτι της εμφάνισης ενός κρατούμενου, καθώς υποδηλώνουν τα εγκλήματα για τα οποία έχει φυλακιστεί, ενώ ταυτόχρονα παρέχουν και ένα δίαυλο επικοινωνίας με τους υπόλοιπους κρατούμενους. Ένα σχέδιο τατουάζ με ένα μαχαίρι περασμένο στον λαιμό για παράδειγμα, δείχνει πως ο κρατούμενος έχει σκοτώσει κάποιον στην φυλακή και μπορεί να αναλάβει συμβόλαια δολοφονίας και για άλλους”, μας τονίζει ο Πάνος αναφερόμενος στη διαδρομή του στο μαγικό κόσμο του tatoo.

Και συνεχίζει: “Γοητεία και αφορμή σε αυτήν την αναζήτηση μου ασκεί το έργο του πλέον αγαπημένου μου φωτογράφου Joel Peter Witkin με την σοκαριστική θεματολογία της δουλειάς του, η οποία βασίζεται πάνω σε θέματα όπως ο θάνατος, πτώματα (και μερικές φορές διαμελισμένα τμήματα αυτών), καθώς και σε φυσικά παραμορφωμένους ανθρώπους, όπως νάνους, τρανσέξουαλ ,κ.α ,και του γλύπτη του hyperrealism Ron Mueck, όπου αποδίδει με ψυχαναγκαστική ακρίβεια τις υφές του ανθρώπινου δέρματος.

Η όλη αυτή επιρροή μου έδωσε την κεντρική ιδέα για την δημιουργία και παρουσίαση των έργων μου εδώ.

Πέραν των 30 κάδρων με σχέδια μου σε digital μορφή που χρησιμοποιώ πριν κάνω τατουάζ, παρουσιάζω και 46 έργα, τα 40 από τα οποία είναι γυάλες με ρεαλιστική προσομοίωση σημείων της ανθρώπινης σάρκας που φέρουν τατουάζ, καθώς και συνοδευόμενες καρτέλες με την ιστορία προέλευσης τους.

Η χρήση της σιλικόνης, την οποία διαχειρίστηκα με το ίδιο τρόπο που κάνω τατουάζ πάνω στα σώματα των ανθρώπων, προσέδωσε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ενώ στα μάτια του θεατή επιτυγχάνεται η ψευδαίσθηση ότι είναι σαν πραγματικό δέρμα”.

Στην έκθεσή του, όπου δημιουργεί μια προσομοίωση του προσωπικού του χώρου εργασίας, εκτίθενται σχέδια, και αλλά αντικείμενα που έχει ανταλλάξει με φίλους και συνεργάτες του από όλο τον κόσμο, τα οποία αποτελούν πια σημεία υπενθύμισης εμπειριών και αναμνήσεων για εκείνον.

Στο χώρο επίσης βρίσκεται η καρέκλα που χρησιμοποιεί στο Studio Tattoo του, με την οποία εργάζεται και κάνει τατουάζ.

Στη διάρκεια της έκθεσης, θα πραγματοποιεί τατουάζ πάνω στο δικό του ύφος-ακολουθώντας πιστά την διαδικασία που δουλεύει. “Ο τρόπος που χρησιμοποιώ αφορά μια γραπτή φόρμα που μου μαρτυρεί το προσωπικό γούστο των πελατών μου, καθώς και τα κοινωνικά τους ερεθίσματα, καταλύοντας έτσι την τυπικότητα μεταξύ μας. Η προσωπική μου εμπειρία δείχνει ότι τα σχέδια για τα τατουάζ που θα προκύψουν είναι αναρίθμητα όπως και οι προσωπικότητες των ανθρώπων που τα επιθυμούν”, μας λέει, και συνεχίζει:

“Η αγάπη για το αντικείμενο του τατουάζ , η συνεχής εξάσκηση και τριβή συνδυαστικά με την προσωπική έρευνα πάνω σε ιστορικά στοιχεία από την ιστορία του tattoo του παρελθόντος με βοηθούν να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο και να διαμορφώσω το δικό μου στυλ. Συχνά επισκέπτομαι πολλές χώρες ως ” Guest Tattoo Artist” δουλεύοντας σε διαφορετικά tattoo studio άλλων χωρών, αλλά και παγκόσμια συνέδρια τατουάζ (eng.”International tattoo conventions*) όπου έχω διακριθεί (όπως η Βενετία, το Λουξεμβούργο, η Κρακοβία, Αμερική, κ.α), ανάμεσα στους καλύτερους tattoo artists στον κόσμο.

Είμαι πολύ χαρούμενος που αυτή η δουλειά, μου προσφέρει την δυνατότητα να γνωρίζω νέους πολιτισμούς, νέες νοοτροπίες και κουλτούρες πάνω στο αντικείμενο που αγαπώ τόσο.Δεν έχω , παρά να ευχηθώ καλή επιτυχία και να συμφωνήσω μαζί του, πάνω σε μια φράση του Dewey για την Τέχνη .

«Το μέσο έκφρασης στην τέχνη δεν είναι ούτε αντικειμενικό, ούτε υποκειμενικό. Είναι το περιεχόμενο μιας νέας εμπειρίας , όπου το υποκειμενικό και το αντικειμενικό έχουν τόσο στενή συνεργασία, ώστε κανένα από τα δύο δεν υπάρχει πλέον αφ’ εαυτού».