Λευτέρης Χριστοφής

Λευτέρης Χριστοφής: Από τις φτωχογειτονιές που μεγάλωσε, στους κορυφαίους του κόσμου!

Λευτέρης Χριστοφής, Ένας δικός μας άνθρωπος, ένας Χαϊδαριώτης που γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά του Αιγάλεω. Ένας κορυφαίος κιθαρίστας για την Ευρώπη, που πόσοι από τους κατοίκους του δήμου μας και των όμορων περιοχών, γνωρίζουν ότι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό και αναπνέουμε από τον ίδιο αέρα, με έναν καλλιτέχνη της κιθάρας που παγκοσμίως, κορυφαίοι του είδους, τον θεωρούν ακόμη ανερχόμενο και συνεχώς εξελισσόμενο;

Και αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν είναι από …όπου κι όπου… Αναφέρονται στην επίσημη ιστοσελίδα της Benedetto Guitars Company.
Τον Λευτέρη Χριστοφή μάς τον συστήνει ο Γκουρού της κιθάρας Pat Martino (https://en.wikipedia.org/wiki/Pat_Martino ).

Η κιθάρα Bravo Deluxe 40th Anniversary φέρει το όνομα του και συμπεριλαμβάνεται στην ομάδα των Benedetto Players οι οποίοι συμμετέχουν με σεμινάρια σε μερικές από τις πιο γνωστές μουσικές σχολές και δίνουν συναυλίες σε διεθνείς εκθέσεις και festivals

Η ιστορία Αγάπης με την μουσική για τον Λευτέρη, αρχίζει ,από την τσιμεντένια αυλή που μεγάλωνε και έπαιζε με μια πλαστική κιθάρα-παιχνίδι για να διασκεδάζει τα παιδάκια της γειτονιάς του, κάποτε… Σήμερα μερικές δεκαετίες αργότερα,συγκαταλέγεται στους κορυφαίους του κόσμου.!

“Η κιθάρα είναι το μέσον με το οποίο πορεύομαι, δημιουργώ και αισθάνομαι, δίνω και μοιράζομαι, μας εξηγεί. Νότες και σκέψεις, εικόνες και πράξεις λογικής, ανακάλυψη και εξέλιξη. Οι φίλοι που παίζουν μουσική μαζί μου, αν και μεγαλύτερα παιδιά από μένα, το νιώθουν ο καθένας με τον τρόπο του. Το σέβονται και το εκτιμούν. Δεν ονειρεύομαι μόνο ένα καλύτερο αύριο. Το βάζω στα χέρια μου και το επεξεργάζομαι, το πλάθω, το κάνω τέχνη και προσπαθώ. Το χτίζω με αυτό που μπορώ και επιμένω. Αρνούμαι να πιστέψω ότι σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει χώρος για νέους ανθρώπους με προτάσεις και οράματα. Αναγνωρίζω την αύρα τους. Πιστέψτε με, είναι πολύ λαμπερή!”

Θα μπορούσα να πω ότι μέσα σε αυτές τις φράσεις συμπυκνώνεται η κουλτούρα του Λευτέρη Χριστοφή, η οποία βρίσκει εδώ και μερικά χρόνια διέξοδο μέσω των συνθέσεών του, της δισκογραφίας του, των καλλιτεχνικών του εμφανίσεων (μια από αυτές είναι προγραμματισμένη για το προσεχές Σάββατο 18 Μαρτίου, στο Μουσείο Αυτοκινήτου), αλλά ακόμη και μέσω της Μουσικής Κοινότητας που έχει ιδρύσει για να προσφέρει, τις γνώσεις του σε παιδιά, διδάσκοντάς τα, που θέλουν να ασχοληθούν, να μάθουν ή και να διαπρέψουν στην κιθάρα.

“Μέχρι σήμερα έχουν περάσει από το χώρο της Κοινότητας περίπου 4500 μέλη, ενώ ενεργά μέλη είναι περίπου 2500”, μας είπε όταν τον συναντήσαμε στο μουσικό του χώρο, στο “σπίτι” του, που το έφτιαξε μόνος του, και όλα φέρουν την υπογραφή του.

Πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση για τους μουσικούς του είδους σας κ. Χριστοφή;

Για τους μουσικούς του είδους μου, η επιβίωση είναι πολύ δύσκολη! Αρνούμαι να πάω σε σκηνές και σχήματα οπου τα λεφτά είναι πολλά μεν, αλλά εσύ έχεις ξεπουλήσει την πνευματική σου ισορροπία και γι αυτό και εγώ παλεύω μ’ αυτό που εγώ ο ίδιος πιστεύω ότι έχω να δώσω, στο κομμάτι που υπηρετώ.

Οι συνθέσεις, το μέρος της δημιουργικότητας ενός καλλιτέχνη, είναι τα πνευματικά παιδιά του. Ποια είναι τα στάνταρντ σας;

Ο Πωλ Βερτικο και Ζίκο Φρήμαν που έφτιαξαν εξαιρετικές μουσικές. Είναι βαθιά μεγάλοι μουσικοί. Είναι μουσικοί με υψηλά επίπεδο και στάνταρντς Και οι Γάλλοι μουσικοί επίσης , που έχω συνεργαστει στον τελευταιο μου δίσκο. Ο τελευταίος μου δίσκος ηχογραφήθηκε εδώ στην αίθουσα μουσικής στο Χαιδάρι

Πείτε μας πως ξεκίνησε ο χώρος σας στο Χαιδάρι; Είναι ένα μεγάλο εγχείρημα για έναν καλλιτέχνη αυτό.

Η αίθουσα μουσικής στο Χαΐδάρι συνεργάζεται στο επίπεδο το οικονομικό με τον δήμο κ φτιαχτηκε το 2011. Με τους ανθρώπους του δήμου Χαΐδαρίου συνεργαζόμαστε κ έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Κάνουμε συγχρόνως έναν πολύ μεγάλο αγώνα να παραμείνει αυτός ο χώρος ανοιχτός και βιώσιμος φυσικά.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Κατ αρχάς να επεκταθούμε σε χώρους που θα μας εξυπηρετούν για συναυλίες κλπ. Να υποστηριχτούν με αυτόν τον τρόπο οι Χαϊδαριώτες μουσικοί που υπάρχουν. Γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά εδώ και θα αναδειχτούν. Έχουν ήδη αναδειχτεί, όχι μόνο ως μαθητές της σχολής αλλά κ σαν δημιουργοί οι ίδιοι. Σκεφτόμαστε να φέρουμε επίσης ανθρώπους από την Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ευρώπη γενικότερα, για να παρουσιάσουν τις συνθέσεις τους εδώ. Βασικά όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν άμεσα, στους επόμενους μήνες.

Πως βλέπετε το μέλλον της κιθάρας;

Η κιθάρα είναι ένα όργανο  που εξελίσσεται συνέχεια και από ακουστικό όργανο έγινε ηλεκτρικό και έχει δώσει και δίνει συνεχώς καινούργια πράγματα.

Υπάρχουν στην Ελλάδα κιθαρίστες αντάξιοι των Ευρωπαίων συναδέλφων τους και γενικότερα;

Πιστεύω ότι υπάρχουν. Βεβαίως και τα νέα παιδιά ψάχνονται πολύ και μιλάμε για πολύ μεγάλες δυνατότητες! Διότι σήμερα η τεχνολογία βοηθάει την επικοινωνία, που είναι άμεση και κανείς δεν είναι πια αποκομμένος. Επομένως, αυτό βοηθά πολύ.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ “ΚΟΝΟΜΕΣ”

Ποια είναι η άποψη σας για όλα αυτά τα talent show που έχουν ξεπηδήσει τα τελευταία χρόνια στον χώρο;

Η μουσική βιομηχανία παράγει κακή μουσική κι όλα αυτά στο βωμό του κέρδους ,η κακή μουσική δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο παρά την τσέπη ορισμένων Κι ότι δεν υπάρχει σοβαρή μουσική παιδεία βοηθάει κ εξυπηρετεί ακριβώς αυτά τα συστήματα να κερδοσκοπούν. Στην Αγγλία όταν ήμουν, με δημιουργούς από όλον τον κόσμο , γνώρισα τι θα πει να κάνεις σπουδή στον κόσμο της ποιοτικής μουσικής.

Είναι η μουσική ένα μέσον αφύπνισης;

Η μουσική από μόνη της είναι μια επανάσταση ένα νέο μουσικό κίνημα, σημαίνει ανατροπή και στο κοινωνικό στάτους. Όταν συνθέτεις κάτι , πρέπει να είσαι απελευθερωμένος από οτιδήποτε άλλο ΣΥΝΘΕΣΗ – ΛΟΓΟΣ – ΕΙΚΟΝΕΣ – ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. Η Μουσική είναι ένα μέσο που περνάει αυτόματα στην ψυχή του ανθρώπου Η ελληνική μουσική δεν είναι μόνο πάμε σε μια πίστα χορεύουμε κ πετάμε γαρύφαλλα. Ξεχωρίζω φυσικά το ρεμπέτικο και την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Το σπάσιμο πιάτων είναι ένα έθιμο που ανάγεται στην αρχαιότητα και έχει σχέση με το τελετουργικό του θανάτου. Με την απώλεια. Όμως αυτό στα κέντρα δεν έχει να κάνει με θρησκευτικό συναίσθημα φυσικά… Έχει σχέση μόνο με τα φράγκα

Γιατί πιστεύετε ότι δεν επενδύουν στην μουσική παιδεία περισσότερο;

Πιστεύω ότι δεν τους εξυπηρετεί. Ο δάσκαλος με την έννοια αυτού που έχει όραμα. Εμένα με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι με όραμα. Που είναι ικανοί να εμπνεύσουν τα παιδιά στις αναζητήσεις τους.
Η μουσική παιδεία και εν γένει τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, το έχω πει κι άλλοτε, έπρεπε να είναι υποδείγματα αρχιτεκτονικής και ακουστικής τέτοιας, ώστε να καθηλώνουν τους σπουδαστές. Να τους κάνουν να σέβονται και να αγαπούν τους χώρους της γνώσης σαν δικά τους δημιουργήματα. Να είναι υπερήφανα μέλη μιας κοινότητας που καινοτομεί σε όλα τα επίπεδα.

Τι είναι αυτό που θα ζητούσατε από τους τοπικούς μας φορείς;

Να υποστηρίξουν με αποτελεσματικό τρόπο την δουλειά που γίνεται εδώ. Διότι οι Χαϊδαριώτες μουσικοί υπάρχουν και γίνεται πάρα πολύ καλή δουλειά εδώ και μπορούν να αναδειχτούν .

Θα σας δούμε σε κάποια μουσική σκηνή;

Στο Μουσείο Αυτοκινήτου στις 18 Μαρτιου το Σάββατο στις 5.00 μμ θα κάνω μια solo performance ειδικά σχεδιασμένη για το Vinyl is Back! .

Η επόμενη δισκογραφική σας δουλειά;

Ξεκινάω μα νέα δισκογραφική δουλειά, που αρχίζει να ηχογραφείται εδώ στην αιθουσα μουσικής που διατηρώ, εδώ στο Χαϊδάρι.
Επίσης υπάρχουν σκέψεις για μεγαλύτερα μουσικά σύνολα που ακόμη δεν μπορώ να αποκαλύψω τις συνεργασίες , αλλά το 2018 θα γίνει μια παρουσίαση στο Μέγαρο Μουσικής

ΙΔΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ

“Διαμαρτύρομαι για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, που έπρεπε να είναι υποδείγματα αρχιτεκτονικής και ακουστικής τέτοιας, ώστε να καθηλώνουν τους σπουδαστές. Να τους κάνουν να σέβονται και να αγαπούν τους χώρους της γνώσης σαν δικά τους δημιουργήματα. Να είναι υπερήφανα μέλη μιας κοινότητας που καινοτομεί σε όλα τα επίπεδα. Σε όλα αυτά θέτω την ανάγκη της πραγματικής ευθύνης των καθηγητών, φωτισμένων ανθρώπων και οραματιστών, που θα έχουν τη δυνατότητα να εμπνεύσουν και να καθοδηγήσουν.
Θυμώνω με τους ανθρώπους που επαναλαμβάνουν μέρα με τη μέρα αυτό που μισούν και καταριούνται, αυτό που θεωρούν ότι ευθύνεται για την κατάντια της ζωής τους. Με εκείνους που αναπολούν αυτά που θα ήθελαν να έχουν κάνει και δεν προσπάθησαν ποτέ. Με εκείνους που διαμαρτύρονται για τα πάντα, χωρίς να σκέφτονται τους άλλους, χωρίς να σέβονται κανέναν, προκειμένου
να κάνουν αυτό που θα τους βολέψει. Την αταξία και την προχειρότητα. Τις ατελείωτες υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ στα πεζοδρόμια κείτονται τα κουφάρια ανθρώπων που χάνουν την υπόστασή τους και εμείς την ανθρωπιά μας, παρατηρώντας τους απομακρυνόμενοι, σαν να πρόκειται για μια εστία μόλυνσης. Θυμώνω με την ιδέα της κάθαρσης, με τις μεγαλοστομίες στο όνομα της πατρίδας, με τους φράχτες και τα στρατόπεδα. Όλα στα γρήγορα, με βία, στο όνομα άλλων σωτήρων που έχουν μπουχτίσει από τη χλιδή «παλεύοντας» για το μέλλον του κόσμου. Θυμώνω ίσως γιατί αγαπώ τον ίδιο τον Άνθρωπο. Αυτό που πρεσβεύει, αυτό που αποτελεί την ψυχή του, τον κόσμο που μας περιβάλλει. Την ιδιότητα που μας δίνει την ευθύνη, τη δυνατότητα της παρέμβασης και της φροντίδας. Τη σκέψη και την επιλογή. Την Ιδέα!”

……………………………………………………………………………….
Όταν ένας καλλιτέχνης είναι σεμνός, είναι σίγουρα ξεχωριστός άνθρωπος. Για να είσαι ξεχωριστός πρέπει να έχεις εκείνο το ήθος που σε καθιστά ιδιαίτερο. Αισθάνθηκα πολύ υπερήφανη για το γεγονός ότι τα παιδιά θα έχουν έναν τόσο φωτισμένο δάσκαλο . Δεν μπορώ να κρίνω αν θα γίνουν καλύτεροι μουσικοί ,όπως επιθυμεί ο Λευτέρης. Σίγουρα όμως θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Και ο Λευτέρης Χριστοφής ζει και αναπνέει, εδώ, στα Δυτικά , στο Χαΐδάρι !

Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ: Ο διεθνούς φήμης καλλιτέχνης της  Benedetto Guitars Artist/Jazz Educator, πρωτοπόρος jazz fusion μουσικός στην Ελλάδα, κιθαρίστας και συνθέτης Λευτέρης Χριστοφής, μετά το “Nous Icons” (Blue Note Records), μόλις κυκλοφόρησε το 4ο προσωπικό του άλμπουμ «ManΤis», σε μια solo performance ειδικά σχεδιασμένη για το Vinyl Is Back.
………………………………………………………………………………..

Liknos Records (“Kalesma” 1998, “Mythoplasia” 1995), το 2005 κυκλοφορεί από την θρυλική Blue Note το τέκνο της γόνιμης γνωριμίας του με τον Wertico με γενικό τίτλο “Nous Icons” όπου συμμετέχουν επίσης οι Barbara Unger (πλήκτρα), Βαγγέλης Κοντόπουλος (μπάσο), Νίκος Τουλιάτος & Αντώνης Παπουτσάκης (κρουστά). Μια άρτια & εμπνευσμένη δουλειά που τον ήθελε πλέον να αποκτά σιγά αλλά σταθερά κύρος και στο εξωτερικό και θετικότατες κριτικές που τον ήθελαν έως και εκπρόσωπο της ηλεκτρικής jazz κιθάρας ala Grecque της νεότερης γενιάς, ως συνεχιστή του πρωτεργάτη Τίτου Καλλίρη και του χαρισματικού Λάκη Ζώη.