«Νόμος Χρυσοχοΐδη: Το θλιβερό μνημείο μίας χρεωκοπημένης ιδεολογίας». Από την Αγγελική Αδαμοπούλου, Βουλευτή ΜέΡΑ25

Ήδη από την προεκλογική περίοδο του περσινού καλοκαιριού, η Νέα Δημοκρατία φρόντισε να επικοινωνήσει προς πάσα κατεύθυνση την αντιδραστική της ατζέντα. Η μηδενική ανοχή και το δόγμα του σοκ αναμείχθηκαν και συμπυκνώθηκαν στο ιδεολόγημα «νόμος και τάξη», το οποίο πολύ σύντομα επιβλήθηκε σε όλους σχεδόν τους τομείς της κοινωνικής δράσης.

Η θεσμική εδραίωση του νέου αφηγήματος έπληξε συμβολικά και ουσιαστικά το πανεπιστημιακό άσυλο, εξαπλώθηκε ως απάνθρωπη πολιτική και επιχειρησιακή αντιμετώπιση στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, προχώρησε με ακραία περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων, βρήκε πρόσφορο έδαφος πολιτικής νομιμοποίησης στα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, και κορυφώθηκε -προς στιγμήν- με τον πρόσφατο νόμο Χρυσοχοΐδη για τον περιορισμό του συνέρχεσθαι.

Η κοινοβουλευτική συζήτηση του νομοσχεδίου ανέδειξε πολλά και ενδιαφέροντα. Ως πρώτο αβίαστο συμπέρασμα προκύπτει η διαπίστωση ότι η ιδεολογική πυξίδα της κυβερνητικής παράταξης καθορίζεται πλέον κατά μείζονα βαθμό από την άκρα και εναλλακτική δεξιά πτέρυγά της. Τα δημαγωγικά «σταγονίδια» έχουν γίνει πλέον κυρίαρχο ρεύμα στη Νέα Δημοκρατία, παρά τις προσπάθειες διαφόρων πιο μετριοπαθών στελεχών να διασκεδάσουν τις εξαιρετικά αρνητικές εντυπώσεις.

Έγινε, επίσης, για μια ακόμη φορά αντιληπτό ότι η Ελληνική Λύση αρθρώνει έναν προσχηματικό αντιπολιτευτικό λόγο ενώ κατά βάση ταυτίζεται με τις θέσεις του Μαξίμου, γεγονός που φανερώνει την πλειοδοσία της σε πιθανή κυβερνητική συνεργασία στο μέλλον.

Ωστόσο, η πιο θλιβερή εξέλιξη ήταν η στάση που τήρησε το Κίνημα Αλλαγής. Εκτός από τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε ώστε να οικειοποιηθεί την πατρότητα ενός απαράδεκτου νομοσχεδίου, η απόφαση της συντριπτικής πλειονότητας να πειθαρχήσει προς τις υποδείξεις της ηγεσίας και να υπερψηφίσει τελικά τις επίμαχες διατάξεις αποδεικνύει τη σχεδόν απόλυτη πλέον ταύτιση της παράταξης με το «ακραίο κέντρο». Το ΚΙΝΑΛ απώλεσε ανεπιστρεπτί όποια ελάχιστη προοδευτική αναφορά του είχε απομείνει, και δήλωσε κι αυτό με τη σειρά του «παρόν» σε προοπτική μελλοντικής συγκυβέρνησης, κουβαλώντας βέβαια και τη σχετική τεχνογνωσία από την περίοδο 2011-2015.

Βεβαίως, ευθύνες φέρει και η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία θα μπορούσε κατά την προηγούμενη τετραετία να είχε φροντίσει ώστε να μην απέμενε ευκαιρία για τη Νέα Δημοκρατία να αναβιώσει χουντικά νομοθετήματα.

Η Κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά εδώ και αρκετούς μήνες τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Η οικονομία άρχισε ήδη να διολισθαίνει από τότε που η Νέα Δημοκρατία ανέλαβε καθήκοντα τον περασμένο Ιούλιο, και πλέον βρίσκεται σε κάθετη πτώση. Το φιάσκο του πολυδιαφημισμένου επιτελικού κράτους και η πλήρης αποτυχία των στρατηγικών αποφάσεων του κ. Μητσοτάκη πολύ σύντομα θα αποκαλυφθούν. Το φθινόπωρο θα φανούν ξεκάθαρα πια οι επιπτώσεις των καταστροφικών επιλογών της Κυβέρνησης, και τότε ούτε το επικοινωνιακό παιχνίδι αποπροσανατολισμού ούτε τα fake news θα καταφέρουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα.

Πολύ σύντομα, λοιπόν, θα βιώσουμε μια ακόμη μνημονιακή πραγματικότητα.

Την ίδια στιγμή που δημόσιο χρήμα διασπαθίζεται σε καθεστώς πλήρους αδιαφάνειας και πλουτίζουν εν μία νυκτί με απευθείας αναθέσεις διάφοροι αρεστοί «ημέτεροι», οι πολίτες της πατρίδας μας θα κληθούν για ακόμη μια φορά να πληρώσουν με κόστος βαρύ τα σπασμένα.

Παρότι η Νέα Δημοκρατία έχει καταστήσει στην πράξη σαφές ότι θέλει ο ρόλος κι ο λόγος του πολίτη να περιορίζονται μόνο στην Κυριακή των εκλογών, η πραγματικότητα θα τη διαψεύσει βροντερά, όπως έχει επανειλημμένα αποδείξει η ιστορική εμπειρία.

Η πλατιά και βαθιά κοινωνική δυσαρέσκεια μοιραία θα αναζητήσει το βήμα έκφρασης και διαμαρτυρίας που της στερεί η ελλειμματική λαϊκή συμμετοχή και η υπεροψία της εξουσίας. Στην επιλεκτική κώφωση της Κυβέρνησης οι πολίτες θα αντισταθούν με μαζικές δημόσιες κινητοποιήσεις. Ο νόμος Χρυσοχοΐδη θα μείνει τελικά γράμμα κενό και θλιβερό μνημείο μιας χρεωκοπημένης ιδεολογίας που έχει επιλέξει να βολεύεται με τα εγκλήματα των γνωστών-αγνώστων για να ενοχοποιεί το δίκιο των πολλών και που αρνείται να συμβαδίσει με τα διδάγματα της επιστήμης που μας λένε ότι η ειρήνευση έρχεται όταν εκμηδενίζονται οι κοινωνικές ανισότητες.

Η Αγγελική Αδαμοπούλου είναι νομικός. Είναι Βουλευτής Α’ Αθηνών και Υπεύθυνη Τομέα Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΜέΡΑ25.